WLANها از دو توپولوژی حمایت می‌کنند:
– ad hoc topology
– infrastructure topology
ad hoc topology :
در توپولوژی ad hoc کامپیوترها به شبکه بی‌سیم مجهز هستند و مستقیماً با یکدیگر به شکل point to point ارتباط برقرار می‌نمایند. کامپیوترها برای ارتباط باید در محدوده یکدیگر قرار داشته باشند
امروزه نوعی از توپولوژی ad hoc به نام “ad hoc peer-to-peer networking” مطرح است، این نوع شبکه که به شبکه ” Mesh ” نیز معروف است ، شبکه‌ای پویا از دستگاههای بی‌سیم است که به هیچ نوع زیرساخت موجود یا کنترل مرکزی وابسته نیست . در این شرایط ، دستگاههای شبکه همچنین به مانند گرههایی عمل می‌کنند که کاربران از طریق آنها می‌توانند داده‌ها را انتقال دهند ، به این معنی که دستگاه هر کاربر بعنوان مسیریاب و تکرارکننده ( Repeater ) عمل می‌کند . این شبکه نوع تکامل یافته شبکه point to point است که در آن همه کاربران می‌بایست برای استفاده از شبکه دسترسی مستقیم به نقطه دستیابی مرکزی داشته باشند. در معماری Mesh کاربران می‌توان بوسیله Multi-Hopping ، از طریق گرههای دیگر به نقطه مرکزی وصل شوند، بدون اینکه به ایجاد هیچگونه پیوند مستقیم RF نیاز باشد. بعلاوه در شبکه Mesh در صورتیکه کاربران بتوانند یک پیوند فرکانس رادیویی برقرار کنند، نیازی به نقطه دسترسی (Access Point) نیست و کاربران می‌توانند بدون وجود یک نقطه کنترل مرکزی با یکدیگر، فایلها، نامه‌های الکترونیکی و صوت و تصویر را به اشتراک بگذارند. این ارتباط دو نفره، به آسانی برای دربرگرفتن کاربران بیشتر قابل گسترش است. در یکی از شبکه های بزرگ رباتیکی برای ساخت ربات های امداد گسترده از این روش استفاده شده است
Infrastructure topology:
توپولوژی infrastructure اصولاً برای گسترش و افزایش انعطاف‌پذیری شبکه‌های کابلی معمولی بکار می‌رود . بدین شکل که اتصال کامپیوترهای مجهز به تکنولوژی بی‌سیم را با استفاده از Access Point به آن امکان می‌سازد. در برخی موارد، یک AP کامپیوتری است که کارت شبکه بی‌سیم را کنار کارت شبکه معمولی – که آن را به یک LAN کابلی متصل می‌کند – دارا می‌باشد. کامپیوترهای بی‌سیم با استفاده از AP به عنوان واسطه با شبکه کابلی ارتباط برقرار می‌کنند. AP اساساً بعنوان یک Translation Bridge عمل می‌کند، زیرا سیگنال‌های شبکه بی‌سیم را به سیگنال‌های شبکه کابلی تبدیل می‌کند . مانند تمام تکنولوژی‌های ارتباطی بی‌سیم ، شرایط مسافتی و محیطی می‌توانند بر روی عملکرد ایستگاههای سیار بسیار تأثیر گذار باشند. یک AP می‌تواند ۱۰ تا ۲۰ کامپیوتر را پشتیبانی کند، بسته به اینکه میزان استفاده آنها از LAN چقدر است. این پشتیبانی تا زمانی ادامه دارد که آن کامپیوترها در شعاع تقریبی ۱۰۰ تا ۲۰۰ فوت نسبت به AP قرار داشته باشند. موانع فیزیکی مداخله کننده این عملکرد را به طرز چشمگیری کاهش می‌دهند.
[lightbox thumb=”http://mag.ipmcctv.com/wp-content/uploads/2016/05/channel-telegraaam.jpg” link=”https://telegram.me/ipmcctv”]