همانطور که قبلاً در مقالات این بخش توضیح داده شده، ساختار اصلی دزدگیرها از تعدادی چشم الکترونیک مادون قرمز ، یک بلندگو، کاور به همراه دستگاه مرکزی ، باطری و شارژر تشکیل می شود.تعداد زیادی از این نوع چشم های الکترونیکی در ادارات،خانه ها،مغاره ها و … وجود دارد اینکه بدانیم چه عاملی کدام چشم الکترونیک را تحریک کرده بسیار حایز اهمیت است.
دستگاه های رایج در بازار دارای ۴ تا ۷ زون می باشد و معمولا زمانی که تعداد چشم ها بیش از این مقدار می شود ، آنها را به صورت گروهی دسته بندی مینمایند.
برای مثال در یک منزل بزرگ و چند طبقه اتاقها را به زون ۲، درها را به زون ۱، راهرو ها و سالن پذیرایی را به زون سوم و سیم کشی داخل بلند گو ها و چشم ها را به زون ۲۴ ساعته وصل می کنند.
برای موقعی که در نبود صاحب خانه دزدگیر اعلام خطر میکند، می توان خاموش شدن دستگاه با ۳ آلارم به این موضوع پی برد که در غیاب فرد، دزدگیر تحریک شده است.
البته این اطلاع رسانی دستگاه در سیستم های مختلف، متفاوت است.
همچنین می توان از طریق چراغهای LED روی دستگاه مرکزی به این موضوع پی برد، بنا براین با چشمک زن بودن دستگاه یا روشن ماندن یک سره آن می توان متوجه شد که چشم الکترونیک اتاق ها یا درب های ورودی تحریک شده است یا قسمت های دیگر.
به هر حال در محل هایی که تعداد ۲۰ یا ۳۰ چشم الکترونیک وجود دارد، تشخیص اینکه کدام یک از آنها اعلام خطر کردند بسیار مشکل خواهد بود.پس با بهره گیری از یک اکسپندر می توان تعداد زون ها را زیاد کرد در نتیجه تشخیص اینکه کدام چشم هشدار داده آسان تر می شود. با کمک افزایش تعداد باتری ها و بالابردن آمپر آنها می توانیم محل هایی که چشم بیشتری درآن دایر است را پشتیبانی کنیم.در ضمن اکسپندر شارژ اضافه ای برای شارژ کردن باتری ها نیز دارد.