همانطور که می دانید فرمت های مختلفی از فشرده سازی تصاویر اعم از MPEG2، MPEG4، H.264 و… وجود دارند که اساس کار در آنها بر پایه کدگذاری ترکیبی است. مبنای کار فشرده سازی در این فرمت ها بدین گونه است که معمولا یک فریم را به عنوان فریم مرجع در نظر می گیرند. در این فریم اطلاعات پس زمینه معمولا ثابت هستند و از فریم مرجع برای کدگذاری سایر فریم ها استفاده می گردد که در مجموع منجر به فشرده سازی بهتر کلیه تصاویر می شود. اما در H.265+ روش کدگذاری تفاوت هایی دارد که یکی از مراحل آن کدگذاری بر اساس مدل پس زمینه است این مرحله خود به دو بخش کدگذاری داخلی و میانی تقسیم بندی می شود:
۱٫ رمزگذاری داخلی (Inter-frame prediction): فریم داخلی فریمی است که در جریان فشرده سازی ویدئویی به عنوان فریم مجاور فریم اصلی بیان می شود. در این نوع کدگذاری تلاش می شود تا با از بین بردن اطلاعات تکراری در فریم های مجاور میزان فشرده سازی افزایش یابد. یک فریم کد گذاری شده داخلی به بلوک هایی تقسیم بندی می گردد که به آنها اصطلاحا ماکرو بلوک گفته می شود. پس از آن، به جای آنکه مستقیما محتویات پیکسل ها در هر بلوک کدگذاری شوند عامل رمزگذار تلاش خواهد کرد که بلوکی مشابه را که یک بار قبلا کدگذاری شده است از فریم قبلی پیدا کند و از آن به عنوان فریم مرجع استفاده کند.
۲٫ رمزگذاری میانی (Intra-frame prediction): این روش از مدل افزونگی فضایی استفاده می کند(افزونگی در سیستم ذخیره سازی به معنای ذخیره سازی همزمان ویدئو یا هر نوع اطلاعات دیگر در چند مکان مختلف و تهیه نسخه پشتیبان از آنها است تا در صورت خرابی از آنها استفاده شود.)
در این روش تلاش می شود که در میان پیکسل های یک فریم ارتباط ایجاد شود و این کار از طریق محاسبه میزان اطلاعات کدگذاری شده از طریق استخراج پیکسل هایی انجام می شود که قبلا کدگذاری شده اند. همتای این روش کدگذاری داخلی است که از مدل افزونگی زمانی استفاده می کند.
تکنولوژی رمزگذاری بر اساس مدل پس زمینه
۱۶ مهر ۱۳۹۷ | ۱۳:۵۳